เยือนวิถีคนร่อนทองที่บ้านภูเขาทองสุคิริน จ.นราธิวาส

       บ้านภูเขาทอง ตั้งอยู่ในตำบลชื่อเดียวกันของ อ.สุคิริน ในแง่ชุมชน บ้านภูเขาทองเป็นชุมชนที่มีลักษณะพิเศษของประชากร เพราะส่วนใหญ่เป็นคนไทยอีสานที่ย้ายถิ่นฐานเข้ามาปักหลักอยู่กันนานกว่า 3 ชั่วอายุคน ตั้งแต่สมัยที่รัฐบาลจัดสรรพื้นที่ชายแดนใต้บริเวณ อ.สุคิริน ซึ่งมีอาณาเขตติดต่อกับรัฐกลันตัน ประเทศมาเลเซีย ให้ชาวไทยอีสานได้เข้าไปทำกิน ส่วนในแง่ภูมิศาสตร์ บ้านภูเขาทองก็อุดมสมบูรณ์ไปด้วยทรัพยากรในผืนดิน มีสินแร่ทองคำ จนเป็นที่มาของการร่อนหาแร่ทองคำ หรือที่เรียกว่า "ร่อนทอง" เป็นอาชีพเสริมของชาวบ้านในหมู่บ้านด้วย อุปกรณ์การร่อนทองที่แต่ละคนต้องมี คือ เลียง จอบ เสียบ และถังหรือกระป๋องสำหรับใส่แร่ทองที่ร่อนได้ ขั้นตอนการร่อนทองเริ่มจากตักดินโคลนในคลองใส่ในเลียง แล้วค่อยๆ ร่อนกับผิวน้ำในคลอง ซึ่งจะทำให้หินและโคลนดินค่อยๆ หลุดออกไปจากเลียง คนร่อนต้องร่อนไปเรื่อยๆ จนเหลือแต่เศษแร่อยู่ในเลียง ซึ่งก็คือผงแร่ทอง เมื่อได้แล้วก็ค่อยๆ เทเก็บใส่ภาชนะหรือกระป๋องที่เตรียมเอาไว้

     "การร่อนทองไม่ใช่ง่าย เพราะไม่ใช่ว่าร่อนทองแล้วต้องเจอทุกครั้ง มันต้องหากันไปเรื่อยๆ ย้ายที่ร่อนหาทองไปถ้าบริเวณที่ร่อนอยู่ไม่เจอแร่ทอง จนบ้างครั้งต้องไปร่อนหาทองในคลองช่วงที่ผ่านหมู่บ้านของพี่น้องมุสลิมที่อยู่ใกล้กัน ซึ่งพื้นที่ตรงนั้นก็เคยมีเหตุร้ายเหมือนอำเภออื่นๆ ในสามจังหวัด ผิดกับบ้านภูเขาทองที่ไม่เคยมีเหตุร้าย"

      วิถีชีวิตคนร่อนทองที่บ้านภูเขาทอง เป็นอีกมุมหนึ่งของสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่คนนอกไม่ค่อยได้รับรู้ โดยเฉพาะการดำรงชีวิตอย่างสุขสงบบนผืนดินอันอุดม...และปราศจากความรุนแรง