เสียงคลื่นจากทะเลที่ซัดเข้าฝั่งอย่างเอื่อย
ๆ เสียงลมทะเลหวิว ๆ ที่ทำให้ตัวเหนียว แสงแดดยามเช้าที่สะท้อนกับผิวน้ำทะเล
และเรือหนึ่งลำที่ค่อย ๆ มุ่งหน้าออกจากชายฝั่งอย่างเอื่อย ๆ ไม่รีบร้อน….ที่นี้บ้านน้ำบ่อ
ตำบลน้ำบ่อ
เดิมเป็นหมู่บ้านในตำบลพ่อมิ่ง
ต่อมาทางราชการได้แยกพื้นที่การปกครองมาจัดตั้งเป็นตำบลน้ำบ่อ
พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบชายฝั่งทะเล ชาวบ้านประกอบอาชีพประมง เกษตรกรรม
รับจ้างและอาศัยชีวิตความเป็นอยู่อย่างมีความสุข โดยไม่การแบ่งแยกทางศาสนา
เนื่องจากพื้นที่บ้าน้ำบ่อติดทะเลทำให้ผลิตภัณฑ์ที่มาจากท่องทะเลที่ชื่อเสียง
โดยเฉพาะน้ำบูดูแท้ ทำจากปลาใส้ตัน ที่มีการส่งออกไปยังนอกประเทศด้วย
สำหรับปะนาเระ” เป็นภาษามลายูปัตตานีซึ่งมีที่มาจากคำว่า “ปาตา”
แปลว่า หาด และคำว่า “ตาเระ” แปลว่า อวนลากปลา เมื่อนำมารวมกันเป็น ปาตาตาเระ จึงหมายถึงหาดที่ตากอวน
ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ที่สำคัญของชาวประมงทางภาคใต้ ต่อมาคำว่าปาตาตาเระเมื่อใช้นาน ๆ
ก็กร่อนเป็น ปะนาเระ และเป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดปัตตานี
รวมไปถึงบ้านน้ำบ่อถือเป็นอำเภอหนึ่งที่มีความอุดมสมบูรณ์ทางธรรมชาติ
แม้จะมีเหตุการณ์เกิดขึ้นบ้างเป็นบางครั้ง แต่ชาวบ้านพื้นที่ก็ยังคงใช้ชีวิตปกติสุขไม่ต่างจากเดิมเลย
คนในพื้นที่หากนึกถึงที่จะไปเที่ยวทะเลตำบลน้ำบ่อถือว่าเป็นตัวเลือกหนึ่งที่ทุกคนยังนึกถึงหาดทรายสีขาว
ทะเลสีเขียวมรกตฝั่งอ่าวไทย ท้องนาที่เขียวขจี ภูเขาสูงน้อยใหญ่
ปลายด้ามขวานชายแดนไทย ดินแดนแห่งลังกาสุกะ ที่เต็มไปด้วยวิถีชีวิตแบบชาวประมงพื้นบ้าน
การทำไร่ทำสวน และการดำรงชีวิตของผู้คนแบบเรียบง่าย
เป็นสังคมพหุวัฒนธรรมที่ผสานความแตกต่างระหว่างศาสนาพุทธ และอิสลาม ทั้งวิถีชีวิต
วัฒนธรรมประเพณี ได้อย่างกลมกลืน
ผู้คนอยู่ร่วมกันแบบการพึ่งพาอาศัยกันเสมือนพี่น้อง
สำหรับการเดินทางสามารถเดินทางเข้าสู่ตำบลได้สองทาง
ตามทางหลวงหมายเลขและระยะทางจากที่ว่าการอำเภอปะนาเระ
มุ่งหน้าสู่ทางหลวงหมายเลขประมาณ 14 กม.หรือจากที่ว่าการอำเภอสายบุรีเป็นระยะทาง
14 กม.
ขอบคุณภาพสวยๆจาก
nabavee
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น